Persönliche Informationen

Conscientious and effective translator with good public relations skills.
As an open-minded person I am interested in any Polish/French translation project.

Greta Garbo, enigmatyczna gwiazda
Fernand Denis
Wprowadzono on-line 14.04.06
- - - - - - - - - - -
Zestaw ośmiu płyt DVD kształtuje orbitę zamkniętą utworzoną w okół "Ideału" począwszy od kina niemego, aż po komedię. Ideał ten wymknął się sile przyciągania ziemskiego dnia 15 kwietnia.
W niedzielę Wielkanocną,15 kwietnia 1990 roku, enigmatyczna gwiazda Greta Garbo reprezentująca siódmy rodzaj sztuki, wyrwała się sile przyciągania ziemskiego, by stać się najjaśniejszym i najdalszym ciałem niebieskim należącym do filmu Drogi Mlecznej. Jej blask dociera dziś do nas z prędkością odktytą przez braci Lumière, w postaci zapisu numerycznego DVD.
Tym sposobem, zestaw DVD proponuje pewną rewolucję dotyczącą jej kariery, coś w rodzaju pełnej orbity w postaci ośmiu filmów wydanych w latach 1926 - 1939, począwszy od "Ciało i Diabeł" i na "Ninotchka" skończywszy.
Córka zamiatacza ulic w Stockholmie, zostaje zauważona przez Mauritz Stiller w jednym z domów towarowych, gdzie sprzedaje kapelusze. Ten szwedzki reżyser jest oczarowany spojrzeniem Panny Gustafsson. W dobie filmu niemego, owo spojrzenie było istotną zaletą. Louis B. jest nim również urzeczony, kiedy to Panny Gustafsson przybywa do Hollywoodu w wieku lat 20. Formy młodej Szwedki wydają mu się jednak zbyt okrągłe i nakłania ją do diety przed realizacją filmów z jej udziałem.
Garbo, poprzez swoją charyzmę kobiety fatalnej, od pierwszych filmów wywiera wrażenie na widzach i na krytykach. Swój blask zawdzięcza, w dużej mierze, dyrektorowi fotografii William Daniels, który będzie ją rozświetlał przez całą jej karierę.
W roku 1926, Ciało i Diabeł (Flesh and the Devil) Clarence Brown, z którą nakręciła siedem z dwudziestu pięciu filmów amerykańskich, jest dziełem decydującym. To był rzeczywiście olbrzymi sukces kina niemego, szczególnie dzięki rozpalonym scenom granym przez Garbo i Johna Gilberta – ach, cóż za podanie papierosa z ust Garbo do tych Gilberta. Wielki uwodziciel tamtej epoki ujawnia w nim zmysłowość "Ideału", a także uczy ją sposobu postępowania charakterystycznego dla Hollywood. Nauczy ją, w szczególności, zarabiania dzięki swej popularności, nawet wówczas, gdy codzienność wydaje się być nader cierpka.
Ona potwierdza swój potencjał w Tajemniczej Damie (The mysterious Lady) (1928), ale straszna pułapka filmu udźwiękowionego, fatalna w skutkach dla wielu gwiazd kina niemego, czyha na nią. Kiedy jej gardłowy głos rozbrzmiewa w Anne Christie (1930), początkowo wolny, o nieznanych dotąd akcentach tonicznych, jej urok staje się, tym samym, jeszcze bardziej urzekający. MGM traktuje ją tak, jakby była mistrzynią boksu, proponując jej rywalizację z Marlène Dietrich. Podczas gdy jedna gra szpiega w "Agent X 27", druga jest Martą-Hari (1932). Obie nader urodziwe w swych ekstrawaganckich strojach.
Lecz Garbo znużona tym sposobem gry, myśli nawet o powrocie do Szwecji. Studio potrzebowało dziewięciu miesięcy, by zbudować jej złoty pomost w postaci 250.000,00 dolarów za film, zaproponowano jej również projekty, które ją nawet zainteresowały. Królowa Krystyna (1933), była jednym z nich, czy też los królowej Szwecji w XVII wieku. Po kilku dniach kręcenia filmu, odprawia z kwitkiem młodego i popularnego Laurence Olivier, po to, by mógł go zastąpić John Gilbert, aktor pogrążony w zupełnej niełasce. Elegancki zwrot sytuacji. Garbo wówczas, niezmiernie wpływowa, wpadnie w przepaść filmów kostiumowych o tle historycznym, takich jak Anna Karenina (1935) bądź Powieść Małgorzaty Gautier (1936).